Викингшки дневник бр.09 – Подароци од сите страни

Уште едно 14 дневно крстарење по источните кариби. Утрото кога стигнавме во Колон јадев голем појадок во бифето за гости. Потоа излегов надвор и за почеток зедов шејк од јагода од слаткарницата во трговскиот центар. Потоа бев до супермаркетот да купам нешто ситно. Во спортската продавница купив маичка што на сајтот на НБА е 40 долари (плус данок, достава...) а јас ја најдов тука за само 25 долари. Кога се вратив на бродот ми текна дека во мензата за вработени има вафли и сладолед тој ден и се симнав да каснам по 2 вафли и 2 топки сладолед. Вечерта јадевме вечера во Манфреди, еден од гостинските ресторани. По препорака на Денис зедов стек Фиорентина кој што е огромен, ама јас не се предавав и го изедов.

Наредниот ден јадев многу малку ама не ми ни требаше храна. Е денот после тоа кога ме фати стомак... отидов на доктор и докторот вика ништо страшно, киселините од желудникот тргнале нагоре, нема да јадеш живо месо, зачинета храна, кафе избегнувај, газирано... И ми даде таблети и сируп за кој ми кажа дека на некои им се допаѓа вкусот а на некои не. На изглед изгледа исто како салеп, ама вкусот е сосема спротивен. Вечерта и пратив фотографии од апчињата и сирупот на Клаудија и таа ми кажа дека од сирупот ќе ми поминат болките за 3-4 дена.

После ова дојде 8ми Март. Во 4 попладне се собраа за групна фотка во атриумот околу половина од жените на бродот. Другата половина или беа зафатени или беа на голема пауза. По групната фотка имаше мала коктел забава во мензата за офицери со закуска на која што генералната менаџерка на бродот Сузан одржа краток говор. По нејзиниот говор девојките вадеа подароци по случаен избор од корито покриено со чаршаф за да не видат што извлекуваат. Во знак на благодарност за фотографирање на настанов Кристијана ми подари мал термос. Кога ги носев апаратот и термосот накај кабина девојките од бродот ме прашуваа како тоа јас како маж сум добил термос а јас им велев дека сум побарал 1000 долари за фотографирање на настанот ама Кристијана само ми кажа дека нема толкав буџет, ако може да фоткам за термос и јас се согласив :)

Овој Козумел беше мој последен Козумел за овој договор бидејќи наредниот ќе бидам ИПМ, а никој не прифаќа менување ИПМ во Козумел. Патем да кажам дека тука има една екскурзија, клас по цртање во Алебрихе стил. По сплет на околности цело време одлагав и кога конечно сакав да се пријавам за оваа екскурзија видов дека Ана што пее во театарот се пријавила пред мене. Разочаран си реков дека само ќе одам до Но Нејм Бар.

Е сега кога стигнавме во Козумел, времето беше врнежливо. Размислував што да правам и на крај решив дека сепак ќе одам до Но Нејм Бар ако се оправи времето што и се случи. На копно ги видов Џудит и Ана, и во драма стилот на Џудит им кажав на двете како отсекогаш ми била желба да одам на Алебрихе и дека Ана се пријавила пред мене и дека не сум среќен поради тоа. Џудит само ми кажа, зошто не ми кажа дека сакаш да одиш на ова? Ова е екскурзија на која може да одат и двајца придружници, ама почекај да проверам со Бредли. Му се јави на Бредли и тој само кажа дека ќе морам да бидам во црвена маичка. Веднаш отрчав назад на брод да се пресоблечам и се вратив назад да чекам. Џудит ми кажа дека тоа е блиску, дури и да задоцнам ќе стигнам пешки на местото.

А местото беше веднаш преку булевар, 50тина метри во лево. На мое изненадување за оваа екскурзија имаше мала група, седум гостинки, Ана и јас. Водичот Ерик објасни за историјата на стилот Алебрихе и ни покажа неколку скулптури кои веќе беа обоени. Потоа ни кажа да си одбереме скулптура и да почнеме да ја боиме. Откако завршивме со боење отидовме да гледаме малку мексикански кечери. Ерик ни објасни како настанале мексиканските кечери пред да влеземе во малата арена. Борбата беше 3 на 3 и откако заврши борбата судијата ги истурка сите од рингот со неговиот голем стомак. Тогаш борците почнаа со својата интеракција со публиката при што најинтересно ми беше кога двајца од еден тим ќе фатат еден од противничкиот тим а третиот од тимот вадеше мали момчиња од публиката и им кажуваше да го удираат борачот што овие го држат. Нормално проследено со сите звучни ефекти и навивање од публиката. По ова следеше мал ручек, прошетка низ продавницата за сувенири и назад на брод.

Магични гости ова крстарење имаше неколку. Прв ќе го издвојан Норман кој имаше проблеми со неговиот лаптоп. Одеднаш неговата Голд АОЛ апликација престана да работи и само му даваше прозорче да ја внесе неговата кредитна картичка. Му кажав дека може да пристапи на својот имејл на друг начин ама ќе ни треба телефонот од неговата жена бидејќи АОЛ ќе прати код за логирање кај нејзе. Кога се врати видов дека носи книга со себе „Шпионски Бродови“. Откако успешно го поврзав да може да чита мејлови го прашав дали може да ја ѕирнам книгата. Норман ми кажа дека не може да ја ѕирнам, ќе ја добијам. Се потпиша на првата страница и ми ја подари книгата.

Втори ќе ги спомнам Тина и Дејвид од главниот апартман на бродот. Вториот или третиот ден од крстарењето побараа помош од ИТ тимот во нивниот апартман. Отидовме со Денис и видовме дека мекбукот на Дејвид не се поврзува на интернет. Тина за тоа време го гледаше црвениот тепих пред оскарите. Откако го поврзавме лаптопот на интернет разменивме неколку реченици на тема филм. После некоја вечер ги видовме низ бродот и падна муабет како воопшто не беше фер што не ѝ дадоа оскар на Деми Мур. Неколку дена подоцна повторно побараа помош од ИТ тимот во нивниот апартман. Овој пат отидов јас сам бидејќи Денис беше надвор од бродот. Сега проблем беше телефонот на Тина. Реков дека ќе се обидам да го поправам во мојата канцеларија, иако не можам да ветам ништо, но ќе ги пробам сите трикови во ракавот. Дејвид ми даде бакшиш. За жал не успеав овој пат и на барање на Тина го оставив на рецепција за таа да го подигне. На крајот од крстарењето оставија писмо во кое пофалија неколку од вработените и неколку од менаџерите на бродот. Денис ме праша дали не спомнале нас, му реков не, ама Дејвид ми даде 40 долари бакшиш на што Денис кажа, еј па тоа е многу подобро отколку да те спомнат во писмо на крај од крстарењето.

Следното крстарење е повторно 14 дена по источните кариби, последно за оваа сезона пред да фатиме накај Европа. Сите со душа ја чекаме таа преселба.