Викингшки дневник бр.16 – Назад на Марс

И еве ме повторно на брод. Одморот беше краток и сладок. Месец дена во Мексико кај Клаудија на гости и уште десетина дена во Македонија... И то... Повеќе среќа следниот одмор :)

Дневников ќе го започнам уште во аеродромот позади моето село. Во редот за чекирање пред мене имаше девојка, плава, висока, облечена во беж со беж куфери Келвин Клајн... Си викам, оваа некоја туристка си иде дома. Кога ги чекиравме куферите таа праша дали ѝ треба виза за Рејкјавик, жената на шалтер збунето ја погледна а јас веднаш ја прашав на кој брод ќе се качува. Таа само кажа Норвиџн Прима. После чекирање на куферите отидов го ГринМоушн да се поздравам со колегите и баш ми беше мило што ги видов цела екипа, Никола, оИлчо Петрол и Ангела. Илчо ме праша зошто носам чизми на +40 степени, само кратко му одговорив одам за Исланд, Ахх... ОК, разбирливо. Се гушнавме и се качив нагоре по скалите кои живот значат.

Таму повторно ја видов девојката што се качува на Прима, испадна дека живее во Илинден, се вика Маја и работи во игротеките на бродот. Си направивме краток муабет и се качивме во првиот авион.  Менувавме авион во Франкфурт каде што имавме четири саати, време што го искористивме за да каснеме вечера во еден од рестораните на аеродромот. Интересно, имаше двајца келнери и еден робот. Роботот беше многу симпатичен. По слетувањето во Рејкјавик таа отиде на страната каде што беше шоферот што превезува вработени од НЦЛ а јас на другата страна каде што беше шоферот што превезува вработени од Викинг.

Марс беше два дена во Рејкјавик и јас со уште неколку други вработени од различни оддели се качивме на бродот на вториот ден од крстарењето. Вељко беше заминат утрото уште додека јас бев во хотелот така што од него ми останаа само белешки. Бродот се немаше воопшто променето, освен мали ситници и некои луѓе ми велеа дека се чувствуваат како воопшто да не сум заминал. Паднаа многу гушки и поздрави за добредојде. Единствено разлика е што наместо на дек 5 во задниот дел од бродот сега сум сместен на дек 4 во предниот дел од бродот и сега мој цимер е Алвин, општ техничар во ентертејнмент одделот на бродот.

Првата недела кога ќе се качам на брод вообичаено не излегувам надвор, меѓутоа имаше конкурс за најубава фотографија од Исланд кој што траеше од 1 до 30 јули и во Сејдисфјордур излегов во обид да направам неколку фотографии. Времето беше облачно и не беше нешто посебно задоволен од фотографиите, меѓутоа фино се прошетав, купив неколку ситници во супермаркет, се качив до пола рид кај што е поблискиот од водопадите, така да генерално беше убав ден.

Следно излегување од бродот ми беше на вториот ден од Рејкјавик следната недела. Оригинално Хулио се беше пишал да оди како ескорт на екскурзијата што се вика златен круг, меѓутоа и Хедер од театарот беше пишана пред него така да го одбија Хулио и се отвори простор за јас да одам на екскурзијата Исланд низ објектив. Водич беше Сиг, 75 годишен пензиониран директор во некоја исландска компанија чија сопруга е цел живот професионален фотограф па и тој знае да направи добра фотка-две. Мислам дека зборуваше побавно и од гостите на бродот, ама кога бевме на локациите даваше одлични совети како гостите да направат убави фотографии. Локациите беа следните: прво еден убав светилник, потоа црква со мало ресторанче до неа каде што каснавме супа и тестенини, потоа место каде што се гледаат евро-азиската и американската тектонска плоча, потоа местото каде што била снимана една од сцените од филмот Евровизиска сага и на крај гејзер.

На Илинден прошетав по Акурејри, петтиот по големина град на Исланд со нешто над 20 илјади жители. На малото плоштадче имаше штандови со различна храна, ди-џеј и целна порта на некаква трка која што заборавив да ја гуглам. На Исланд немам интернет кога сум во порт, така што единствено што користам е гугл мапс за поефикасно да се движам наоколу. Од тука продолжив кон трговскиот центар кој е релативно мал. Во малиот фуд корнер имаше такерија Фуего, ама јас веќе јадев на бродот и тргнав назад. Интересно е што во спортските продавници пола продавница е со водонепропустлива опрема што е сосема разбирливо бидејќи реално и немаат лето тука. На Илиден огреа сонце и загреа до 15 степени.

Во Сејдисфјордур повторно излегов надвор, овој пат со Катерина од Кенија, да и покажам што има надвор. Времето беше прекрасно сончево, јакната ја врзав околу половината за прв пат откако сум дојден во Исланд. За жал позади нас беше бродот Селебрити Силует кој што збира 3000 гости па малку беше гужва во селото, ама тоа е... Интересно е што влегов внатре во црквата и поседов малку на клупите. Кога се вратив назад на бродот направив неколку фотографии од китовите кои пливаа  некаде на средина помеѓу Марс и Силует. Робин, нашиот професор по морска биологија изброја 54 или 57 китови.

Од активности на бродот, уште првата недела имавме кру апрешиејшн динер. Оригнално Хулио ме пиша на сладолед, меѓутоа по барање на Капетан Ричард кој сакал да служи сладолед, Биби ме префрли на станицата со топла храна при што завршив до главната менаџерка Улрике. Таа добар дел од својата кариера поминала низ ресторан, така што прасенцето го исецка баш профи. Ѝ реков дека кога јас бев на прасето го истурав својот бес сечејќи како ќе ми дојде :)

Друга активност која што ја спомнав претходно е конкурсот за најубава фотографија од Исланд. Овој период на бродот беше и Стивен, корпорејт шорекс менаџер и тој беше судија. Собра неколку од вработените околу него и им кажа, кажете која фотографија највеќе ви се допаѓа освен фотографиите на Тони. На крај победник беше еден дечко од бар одделот кој што имаше направено мошне фина фотографија од споменик на викингшки брод во Рејкјавик. Реално фотогорафијата беше подобра од моите. Јас направив фотографија од истиот споменик која ќе ја видите во следниот дневник.

Во следниот дневник ќе читате за последните два крстарења околу Исланд по што одиме за Њу Јорк. Ќе читате за посетата на музејот на кој му се острев две години да го посетам и конечно го посетив и за запознавањето во живо со најголемиот инфлуенсер во Македонија во областа на туризмот.